Türkiye’nin güneydoğusundan başlayıp kuzeybatı İran’a kadar uzanan, tam 1.500 kilometre uzunluğunda devasa bir yarığın varlığı keşfedildi. Alman üniversitesi, Türkiye'nin güneydoğusundan başlayıp kuzeybatı İran'a kadar uzanan, tam 1.500 kilometre uzunluğunda devasa bir yarık keşfetti. Dr. Renas Koshnaw, Avrasya ile Arap yarımadasının 'takvim yaprağının kopması gibi' ayrıştığına dikkat çekti. Uzmanlar, büyük deprem uyarısı yaptı.
AGU (Advancing earth and space sciences)'da yayımlanan bir araştırma makalesinde ise şu bilgilere yer verildi;
"Arabistan-Avrasya çarpışma bölgesi, merkezi Türkiye'den güney İran'a kadar uzanır ve EW yönelimli Bitlis ve KB-GD yönelimli Zagros alanlarına ayrılabilir. Bu çalışma, Batı İran'daki Zagros alanının merkezi kısmına odaklanmıştır. Bitlis-Zagros kuşağının gelişimi, >1.500 km genişliğindeki Neotetis okyanusunun Jura'dan Senozoyik'e kapanmasıyla ilişkilidir ve Alp-Himalaya sürekliliğinin Avrupa ve Asya sistemleri arasında kritik bir bağlantı oluşturur.
Kuzeydoğu Arap kenarı, Mezozoyik'in çoğunda ~100 Myr boyunca aralıklı genişleme evreleriyle nispeten kararlı, hafifçe çöken bir karbonat platformu olarak evrimleşti. Geç Kretase-erken Paleojen'de Arap kenarı, açısal uyumsuzlukların, büyüme tabakalarının ve Güneydoğu Türkiye'den Umman'a kadar uzanan bükülgen bir ön çukurluğun gelişimi ile işaretlenen Proto-Zagros orojenezi olarak bilinen ofiyolit obdüksiyon olayına maruz kaldı. Neotetis okyanusunun kapanmaya devam etmesi, nispeten soğuk, sert Arap levhasının nispeten sıcak, yumuşak Avrasya levhasına doğru girinti yapmasına yol açtı ve bu da Zagros kıvrım-itme kuşağının, Türk-İran Platosu'nun ve Mezopotamya ön-ön havzasının gelişmesine neden oldu. Zagros sistemi, Arap ve Avrasya levhalarının yılda yaklaşık 18 mm hızla eğik bir şekilde yakınsadığı aktif bir deformasyon alanı olmaya devam etmektedir.
İran Zagros'unda Geç Eosen hinterland kısalması ve ön ülke havzası gelişimi, Neotetis okyanus litosferinin 35 milyon yıl önce Lorestan'da tüketilmesinden sonra Arabistan-Avrasya kıtasal çarpışmasının başlangıcı olarak yorumlanmaktadır. Türkiye'nin Bitlis-Zagros'unda ve KB İran'da, sütür zonunun yapısal ilişkileri ve biyostratigrafisi, çarpışmanın Orta Eosen'in sonlarından Geç Eosen'e kadar olan zaman dilimine ait olduğunu göstermektedir. Geç Eosen çağında yaygın çarpışmaya bağlı deformasyon, Türkiye ve Suriye'den İran ve Umman'a kadar uzanan Arabistan-Avrasya çarpışma zonu boyunca gözlenmiştir. Bu çalışmada gösterilen SSZ yükselmesine ek olarak, Avrasya üst plakası içindeki Geç Eosen deformasyonu, Orta ve Kuzey Anadolu'da, Kafkas Dağları'nda, Taleş Dağları'nda, Elburz Dağları'nda ve Orta İran'da yapısal, stratigrafik ve termokronometrik çalışmalarla gösterilmiştir. Benzer şekilde, Arap alt levhasındaki Geç Eosen kısalması, Anti-Lübnan Dağları, Suriye Yayı ve Palmira kıvrım-itme kuşağındaki büyüme tabakaları, Güneydoğu Türkiye'nin sınır kıvrım bölgesinden gelen stratigrafik ve termokronometrik veriler, Irak-Suriye sınırındaki Abd al Aziz Dağı'ndaki stratigrafik ilişkiler, İran'ın Lorestan ve Fars'taki HZ'sindeki ilerleyen uyumsuzluklar ve Al Hajar Dağları'nın termokronometrik ve yapısal analizi. Sütür bölgesi litolojilerindeki bu bölgesel zamanlama kısıtlamaları ve alt ve üst levhalardaki eş zamanlı kısalma, Arabistan ve Avrasya arasında Geç Eosen zamanında kıtasal çarpışmanın başlangıcına dair ikna edici kanıtlar sağlar."
