Köyünden çalışmak için şehre giden delikanlı çok çalışır para kazanır. Yaklaşan Ramazan Bayramı nedeniyle köyüne gitmek ister.
Patronundan izin alır. Köye gitmeden önce “Adettendir” der ve sevdiklerine beğenecekleri çeşitli hediyeler alarak yayan yola koyulur. O devirlerde köyüne gidecek araç bulunmamaktadır.
Köye gelir. Herkese hediyelerini dağıtır. Köyde tam bir bayram havası esmektedir. Genç adam tam o sırada çok sevdiği Mustafa dayısının orada olmadığını fark ederek sorar:
- “Mustafa dayım nerede?”
- “Tarlada çalışıyor” diye cevap verirler.
Delikanlı, Mustafa dayısının hediyelerini de yanına alarak sevinçle onu görmeye tarlaya gider.
Mustafa dayısının o çok sevdiği şekerleme ve lokumlardan almış güzel paketlere sardırmıştır.
Tarlaya vardığında yaşlı Mustafa dayısını çalışırken görür ve seslenir. Sarılıp kucaklaşma ve hoş beşin ardından Mustafa dayısının hediyelerini verir.
Çocuk heyecanı ile hediye paketlerini açan Mustafa dayı, çok sevdiği şekerleme ve lokumları görünce paketlere saldırır. Bir ondan bir ötekinden ağzına atmaktadır.
Delikanlı birden uyanır:
- Mustafa dayı sen oruçlu değil miydin?
Mustafa dayı yeğenine bakar ve üzgün üzgün ağzından şu cümleler dökülür:
- Ah be yeğenim. Oruçlu olduğumu suyu da içtikten sonra hatırlatsan ne iyi olurdu.”
